Λάρισα: ποιος φοβάται τον αντίλογο;

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η δημόσια συζήτηση στη Λάρισα, με αντικείμενο τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου, που οργάνωσαν το Δίκτυο «Μεσοχώρα – Αχελώος SOS», ο Σύνδεσμος κατακλυζομένων Μεσοχώρας, η Αντιεξουσιαστική κίνηση Λάρισας και η Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας, με τη συνδρομή -στο πολιτιστικό μέρος της εκδήλωσης- του Συλλόγου πολιτισμολόγων Λάρισας. Παρά την κακοκαιρία και, κυρίως, παρά τις προσπάθειες υπονόμευσης της εκδήλωσης, που εκδηλώθηκαν με την άσκηση έμμεσων πιέσεων, με τη πλήρη, σχεδόν, αποσιώπησή της στα τοπικά μέσα κλπ..

Το χειρότερο όλων ήταν η παρέμβαση κορυφαίου στελέχους της αντιπολίτευσης, στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, με την οποία ζητούνταν ευθύνες από τη δημοτική αρχή Λάρισας, επειδή παραχώρησε την αίθουσα του πνευματικού κέντρου για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης. Φαίνεται ότι κάποιοι στη Λάρισα φαντασιώνονται ότι «παίζουν» μόνοι τους στο «γήπεδο» της επικοινωνίας, ότι μπορούν να εξακολουθούν να συντηρούν μύθους και ότι μπορούν να φιμώσουν τον αντίλογο στους παράλογους σχεδιασμούς τους και στα πολιτικά παιχνίδια που παίζουν, στις πλάτες των πολιτών της Θεσσαλίας. Ας το συνειδητοποιήσουν καλά ότι τον αντίλογο αυτό θα τον ακούν πολύ πιο συχνά απ’ όσο φαντάζονται. Γιατί, όπως ειπώθηκε στο άνοιγμα της παρέμβασης του Δικτύου «Μεσοχώρα – Αχελώος SOS»: «η Θεσσαλία δεν είναι μόνο μία και όλοι οι πολίτες της δε στοιχίζονται, αναγκαστικά, πίσω από το αφήγημα της εκτροπής, όποιο κι αν είναι το τίμημα».

Για τις ευθύνες που υπάρχουν, αξίζει να παρατεθεί και το παρακάτω απόσπασμα της παρέμβασης του Δικτύου:

Ο κάμπος … αντιμέτωπος με το ποτάμι

Από το ιστορικό που ακολουθεί φαίνεται καθαρά ότι έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, από τότε που από τα λόγια περάσαμε στα έργα, δηλαδή από τότε που άρχισαν εργασίες μεγάλης κλίμακας στον άνω ρου του Αχελώου. Σήμερα, μπορούμε να πούμε χωρίς επιφύλαξη ότι όσοι εμπνεύστηκαν, στήριξαν ή εκμεταλλεύτηκαν αυτό το σχεδιασμό έχουν τεράστια ευθύνη. Όχι μόνο γιατί σπατάλησαν τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος για ένα λάθος σκοπό, όχι μόνο γιατί προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές με τα έργα -κάποια από αυτά έφτασαν στο τέλος, κάποια άλλα έμειναν στη μέση-, όχι μόνο γιατί, επί τριάντα χρόνια, κρατούν σε ομηρία το χωριό και τους κατοίκους της Μεσοχώρας.

Έχουν τεράστια ευθύνη και για κάτι ακόμη, εξίσου σημαντικό:

·       Καλλιέργησαν σε μια μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινωνίας την παράλογη ιδέα ότι υπάρχει δυσαρμονία και σύγκρουση, ανάμεσα σε δύο κορυφαίες προτεραιότητες: η πρώτη, να παραμείνει ο θεσσαλικός κάμπος βασικό εργαλείο για τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας της χώρας και, η δεύτερη, να διασωθεί ότι απέμεινε ανέγγιχτο στον Αχελώο, να παραμείνει ο Αχελώος ποτάμι και να εξακολουθεί να δίνει ζωή στις περιοχές που τον περιβάλουν στα 280 χιλιόμετρα της διαδρομής του, από τις πρώτες πηγές του στη νότια Πίνδο, μέχρι τις εκβολές του στο Ιόνιο.

·       Προσπάθησαν και προσπαθούν να πείσουν ότι η ευόδωση της πρώτης επιδίωξης προϋποθέτει την αποτυχία της άλλης και για το σκοπό αυτό τις «ζύγισαν» και αποφάνθηκαν ότι η ευημερία του κάμπου είναι σκοπός κατά πολύ πιο σημαντικός από τη διάσωση του ποταμιού.

·       Στο μεταξύ, περιμένοντας το «μάνα εξ ουρανού», δηλαδή τα νερά του Αχελώου, εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του κάμπου, τα οποία –με αυτόν τον τρόπο- εξακολούθησαν να υπάρχουν και να μεγαλώνουν.

·       Τέλος,  διαίρεσαν την κοινωνία σε σώφρονες και νοικοκυραίους από τη μία πλευρά και σε άφρονες, φανατικούς, ιδεοληπτικούς και αργόσχολους από την άλλη.

Το αν πέτυχαν το σκοπό τους δε θα το πούμε εμείς. Το μαρτυρά το γεγονός ότι, μετά από τόσες δεκαετίες πιέσεων σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, το σχέδιο αυτό εξακολουθεί να βρίσκεται στον αέρα και οι υποστηρικτές του να βρίσκονται, συχνά – πυκνά, σε θέση απολογούμενου.

Ο Αχελώος μετατρέπεται από ζωντανό ποτάμι,

σε άθροισμα διαδοχικών λιμναίων συστημάτων

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του Δικτύου και η παρουσίαση.